Dla większości z nas jemioła jest rośliną budzącą pozytywne skojarzenia. Od czasów pogańskich jemioła była otaczana kultem jako roślina przynosząca szczęście, a zwyczaj wieszania jaj jako ozdoby w domach przetrwał do dziś. Gatunek ten ma jednak także swoją „ciemną stronę", którą coraz częściej można obserwować w lasach. Jemioła pospolita (Viscum album L.) jest gatunkiem półpasożytniczym co oznacza, że sama syntetyzuje substancje odżywcze, ale wodę i sole mineralne pobiera z drzewa na którym rośnie. Występując licznie, silnie osłabia swojego żywiciela, stwarzając dogodne warunki dla szkodników wtórnych i grzybów, co może powodować zamieranie drzew. W Polsce występują 3 podgatunki jemioły: Jemioła pospolita typowa (Viscum album ssp. album) – rośnie na drzewach liściastych, takich jak topole, brzozy, lipy, robinie akacjowe, klony, jabłonie, grusze i jarzęby (nie spotkamy jej za to na buku zwyczajnym, jesionie wyniosłym i dębach); Jemioła pospolita rozpierzchła (V. album ssp. austriacum) – rośnie przede wszystkim na sosnach, rzadziej na modrzewiach i świerkach; Jemioła pospolita jodłowa (V. album ssp. abietis) – rośnie tylko na jodłach. Do niedawna w leśnictwie większe znaczenie miał tylko pierwszy podgatunek, występujący przede wszystkim na topolach. Pozostałe dwa, związane z drzewami iglastymi były bardzo rzadkie. Ostatnio najwięcej kłopotów sprawia w lasach Jemioła rozpierzchła. Szczególnie chętnie zasiedla rosnące na żyznych siedliskach i osłabione w wyniku wahań poziomu wód gruntowych drzewostany sosnowe, powodując ich zamieranie. Z powodu specyficznej biologii tego gatunku przeciwdziałanie szkodom jest bardzo trudne. Roślina ta rozprzestrzenia się przy udziale ptaków (przede wszystkim drozdów i jemiołuszek), które odżywiają się jej owocami. Ptaki wydalają niestrawione, otoczone lepkim miękiszem nasiona, które przyklejają się do gałęzi drzew. Zapobieganie rozsiewaniu jemioły jest więc niemożliwe. Usuwanie samych roślin również jest bardzo utrudnione. Rosną one wysoko w koronach drzew, a samo oderwanie pasożyta od gałęzi niewiele pomoże. Jeśli nie wytnie się całej gałęzi z korzeniami korowymi w następnym roku wyrosną z nich nowe pędy jemioły.