Wydawca treści
30-lecie istnienia Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi
W związku z jubileuszem 30-lecia Zespołów Ochrony Lasu w Olsztynie, Łodzi i Wrocławiu
w początkach czerwca odbyła się narada pracowników wszystkich Zespołów Ochrony Lasu. Podczas narady zostały przedstawione historie obchodzących jubileusz ZOLi, a następnie prezentacje dotyczące między innymi: metodyki prowadzenia prognozowania wzmożonego występowania pędraków oraz zastosowanie w praktyce ochrony lasu; możliwości wykorzystywania bezzałogowych statków powietrznych w działalności ZOL czy przyczyn i konsekwencji zamierania drzewostanów bukowych, które to dodatkowo zostały omówione podczas części terenowej.
Zespół Ochrony Lasu w Łodzi utworzono w lutym 1992 roku, w wyniku zmian organizacyjnych w Lasach Państwowych. Zasięg działania obejmuje województwo łódzkie (z częścią kujawsko-pomorskiego, świętokrzyskiego, śląskiego, opolskiego) oraz mazowieckie (z fragmentem lasów w województwie lubelskim). Ze względu na duży obszar działania i koncentrację zjawisk gradacyjnych w północno-wschodniej części RDLP w Warszawie, w 1994 roku powstała filia ZOL w Warszawie. Obecnie mieści się w niej profesjonalnie wyposażona pracownia fitopatologiczna i entomologiczna, dzięki której można szybko dokonywać diagnozy zjawisk patogenicznych i wdrażać działania zaradcze.
Zespół Ochrony Lasu w Łodzi
Zespół Ochrony Lasu w Łodzi został utworzony w lutym 1992 roku, aby objąć nadzorem ochroniarskim łącznie 680 tyś ha powierzchni leśnej: Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Łodzi (440 000 ha) i Warszawie (190 370 ha), Kampinoski Park Narodowy (38 544 ha) Lasy Miejskie – Warszawa (8 000 ha), Lasy Miejskie- Łódź (3000 ha). Teren działania ZOL jest dość rozległy i specyficzny, gdyż obejmuje obszar dwóch największych aglomeracji miejskich - Łodzi i Warszawy oraz najbardziej zaludnionych terenów w kraju co skutkuje bardzo złożonym i rozdrobnionym charakterem powierzchni leśnych. Silne oddziaływanie czynników antropogenicznych przejawia się masową obecnością gospodarstw, posesji i działek rekreacyjnych wśród kompleksów leśnych, a co za tym idzie narażenie lasów na silna penetrację ludzką, pożary, zaśmiecanie i szkody dewastacyjne. Bardzo istotne znaczenie ma również oddziaływanie przemysłu m.in. w Płocku przy dużej rafinerii paliw jak również w Bełchatowie przy największej w Polsce kopalni odkrywkowej węgla brunatnego oraz elektrowni. Nie bez znaczenia jest również gęsta pajęczyna szlaków drogowych oraz liczne wysypiska i przetwórnie śmieci.
Przez 30 lat istnienia Zespół borykał się z wieloma zagrożeniami trwałości lasu, prowadząc walkę z nadmiernie rozrastającymi się populacjami szkodników, masowym występowaniem patogenów grzybowych oraz wielu czynników abiotycznych wywołujących negatywny wpływ na szeroko rozumiane lasy.
Istotną częścią działalności Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi jest edukacja prowadzona podczas szkoleń i narad dla pracowników Lasów Państwowych jak również poprzez fachowe publikacje z dziedziny ochrony lasu i ekologii owadów. Pod tym kątem opracowano tablice poglądowe do rozpoznawania pędraków oraz szkodników sosny znajdowanych w jesiennych poszukiwaniach. Doświadczenia zbierane są zarówno podczas rutynowych obowiązków jak również szeregu prac doświadczalnych i badań jakie prowadzone są samodzielnie lub we współpracy z szeregiem ośrodków naukowych. Wymiana doświadczeń obywa się nie tylko na płaszczyźnie jednostek krajowych ale również z placówkami ochrony lasu z Litwy, Ukrainy Słowacji i Czech.
Wypracowany od wielu lat styl pracy skupia się przede wszystkim na niesieniu pomocy i fachowego wsparcia jednostkom terenowym. Polega to przede wszystkim na ciągłym monitorowaniu w terenie zjawisk patologicznych i wszystkich anomalii mogących wpływać na zakłócenie prawidłowej gospodarki leśnej. W swojej pracy zespół stara się w jak największym stopniu odciążyć pracowników terenowych nadleśnictw, realizując wiele prac samodzielnie, a jednocześnie wyczulić leśniczych na zjawiska budzące wątpliwości i stanowiące zagrożenie. Takie podejście skutkuje dużym zaufaniem i przyjazną atmosferą pracy przekładającą się na dobrą współpracę oraz wiele wspólnych działań i badań z dziedziny ochrony lasu realizowanych dzięki uprzejmości nadleśnictw.
W 30-letnim okresie działalności pracą ZOL Łódź związane było grono osób m. in. Ryszard Skrybant, Urszula Sadkowska, Sławomir Lipiński, Maria Łukasiewicz, Paweł Garbaliński, Andrzej Rodziewicz, Andrzej Gapiński, Michał Sawoniewicz, Andrzej Kulesza i Małgorzata Olczyk. Obecny skład to Cezary Kieszek – kierownik, Michał Onuszko, Grzegorz Karwat i Katarzyna Bryszewska.
Najnowsze aktualności
Przylepek wielożerek (pomrocznik)
Przylepek wielożerek (pomrocznik)
Przylepek wielożerek (pomrocznik) (Ectropis crepuscularia) to gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych (Geometridae), który występuje głównie w Europie i Azji. Należy do rodziny charakteryzującej się niezwykle ciekawymi strategiami kamuflażu, dzięki czemu wiele motyli z tej grupy przypomina wyglądem elementy otoczenia, takie jak liście, kora drzew czy gałęzie.
W 2024 roku Zespół Ochrony Lasu w Łodzi odnotował pojaw tego owada na terenie Nadleśnictwa Drewnica. Stwierdzono intensywne żery na liściach i pędach borówki czernicy, które doprowadziły do powstania gołożerów. Gdy w podszycie zabrakło pożywienia gąsiennice powędrowały w korony sosen.
Cykl życiowy przylepka wielożerka obejmuje kilka stadiów: jajo, gąsienica, poczwarka i dorosły motyl. Z jaj wylęgają się gąsienice, które początkowo żywią się młodymi liśćmi, a później przechodzą na starsze części rośliny. Gąsienice przechodzą przez kilka stadiów linienia, po czym przeobrażają się w poczwarki. Z poczwarek wykluwają się motyle.
Pojawiające się ostatnimi laty w całej Polsce gradacje owada ulegały bardzo szybkiemu załamaniu ze względu na duży stopień spasożytowania sięgający podczas wiosennych kontroli nawet 90% populacji. Niemniej jednak owad zasługuje na uwagę ze względu na swój ogromny potencjał rozrodczy. Warto nadmienić, że nawet jednorazowe defoliacje aparatu asymilacyjnego sosny mogą w obecnych warunkach ciągłego deficytu wody spowodować osłabienie i przyspieszać wydzielanie się posuszu.