Asset Publisher Asset Publisher

30-lecie istnienia Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi

         W związku z jubileuszem 30-lecia Zespołów Ochrony Lasu w Olsztynie, Łodzi i Wrocławiu
w początkach czerwca odbyła się narada pracowników wszystkich Zespołów Ochrony Lasu. Podczas narady zostały przedstawione historie obchodzących jubileusz ZOLi, a następnie prezentacje dotyczące między innymi: metodyki prowadzenia prognozowania wzmożonego występowania pędraków oraz zastosowanie w praktyce ochrony lasu; możliwości wykorzystywania bezzałogowych statków powietrznych w działalności ZOL czy przyczyn i konsekwencji zamierania drzewostanów bukowych, które to dodatkowo zostały omówione podczas części terenowej.

 

Zespół Ochrony Lasu w Łodzi utworzono w lutym 1992 roku, w wyniku zmian organizacyjnych w Lasach Państwowych. Zasięg działania obejmuje województwo łódzkie (z częścią kujawsko-pomorskiego, świętokrzyskiego, śląskiego, opolskiego) oraz mazowieckie (z fragmentem lasów w województwie lubelskim). Ze względu na duży obszar działania i koncentrację zjawisk gradacyjnych w północno-wschodniej części RDLP w Warszawie, w 1994 roku powstała filia ZOL w Warszawie. Obecnie mieści się w niej profesjonalnie wyposażona pracownia fitopatologiczna i entomologiczna, dzięki której można szybko dokonywać diagnozy zjawisk patogenicznych i wdrażać działania zaradcze.

 


Zespół Ochrony Lasu w Łodzi

                 Zespół Ochrony Lasu w Łodzi został utworzony w lutym 1992 roku, aby objąć nadzorem ochroniarskim łącznie 680 tyś ha powierzchni leśnej: Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych  w Łodzi (440 000 ha)  i Warszawie   (190 370 ha),  Kampinoski Park Narodowy (38 544 ha)  Lasy Miejskie – Warszawa (8 000 ha), Lasy Miejskie- Łódź (3000 ha). Teren działania ZOL jest dość rozległy i specyficzny, gdyż obejmuje obszar dwóch największych aglomeracji miejskich - Łodzi i Warszawy oraz najbardziej zaludnionych terenów w kraju co skutkuje bardzo złożonym i rozdrobnionym charakterem powierzchni leśnych. Silne oddziaływanie czynników antropogenicznych przejawia się masową obecnością gospodarstw, posesji i działek rekreacyjnych wśród kompleksów leśnych, a co za tym idzie narażenie lasów na silna penetrację ludzką, pożary, zaśmiecanie i szkody dewastacyjne. Bardzo istotne znaczenie ma również oddziaływanie przemysłu  m.in. w Płocku przy dużej rafinerii paliw jak również w Bełchatowie przy największej w Polsce kopalni odkrywkowej węgla brunatnego  oraz elektrowni. Nie bez znaczenia jest również gęsta pajęczyna szlaków drogowych oraz liczne wysypiska i przetwórnie śmieci.

             Przez 30 lat istnienia Zespół borykał się z wieloma zagrożeniami trwałości lasu, prowadząc walkę z nadmiernie rozrastającymi się populacjami szkodników, masowym występowaniem patogenów grzybowych oraz wielu czynników abiotycznych wywołujących negatywny wpływ na szeroko rozumiane lasy.

              Istotną częścią działalności Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi jest edukacja prowadzona podczas szkoleń i narad dla pracowników Lasów Państwowych jak również poprzez fachowe publikacje z dziedziny ochrony lasu i ekologii owadów. Pod tym kątem opracowano tablice poglądowe do rozpoznawania pędraków oraz szkodników sosny znajdowanych w jesiennych poszukiwaniach. Doświadczenia zbierane są zarówno podczas rutynowych obowiązków jak również szeregu prac doświadczalnych i badań jakie prowadzone są samodzielnie lub we współpracy z szeregiem ośrodków naukowych. Wymiana doświadczeń obywa się nie tylko na płaszczyźnie jednostek krajowych ale również z placówkami ochrony lasu z Litwy, Ukrainy Słowacji i Czech.

            Wypracowany od wielu lat styl pracy skupia się przede wszystkim na niesieniu pomocy i fachowego wsparcia jednostkom terenowym. Polega to przede wszystkim na ciągłym monitorowaniu w terenie zjawisk patologicznych i wszystkich anomalii mogących wpływać na zakłócenie prawidłowej gospodarki leśnej. W swojej pracy zespół stara się w jak największym stopniu odciążyć pracowników terenowych nadleśnictw, realizując wiele prac samodzielnie, a jednocześnie wyczulić leśniczych na zjawiska budzące wątpliwości i stanowiące zagrożenie. Takie podejście skutkuje dużym zaufaniem i przyjazną atmosferą pracy przekładającą się na dobrą współpracę oraz wiele wspólnych działań i badań z dziedziny ochrony lasu realizowanych dzięki uprzejmości nadleśnictw.

            W 30-letnim okresie działalności pracą ZOL Łódź związane było grono osób m. in. Ryszard Skrybant, Urszula Sadkowska, Sławomir Lipiński, Maria Łukasiewicz, Paweł Garbaliński, Andrzej Rodziewicz, Andrzej Gapiński,  Michał Sawoniewicz, Andrzej Kulesza i Małgorzata Olczyk. Obecny skład to Cezary Kieszek – kierownik, Michał Onuszko, Grzegorz Karwat i Katarzyna Bryszewska.

 


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Żarłoczne gąsienice.

Żarłoczne gąsienice.

Barczatka sosnówka – Dendrolimus Pini L. (Bombyx Pini L)

Lepidoptera Motyle.

           Barczatka jest gatunkiem pospolitym w Europie. Nie występuje jedynie na wyspach brytyjskich.  Występuje natomiast w zachodniej części Azji. Jest to duży motyl
o rozpiętości skrzydeł do 8 cm. O nieco zmiennym ubarwieniu (jasnoszary- brunatny do brunatno czarnego). Gąsienica jest również dość pokaźna od 50 do 80 mm. Jako gąsienica motyla posiada 8 par nóg, jest silnie owłosiona. Na drugim i trzecim segmencie tułowiowym  występują stalowoniebieskie przepaski, a na ósmym plamka w kształcie litery V.

          Jest to jeden z najgroźniejszych szkodników liściożernych sosny, atakuje przede wszystkim lite sośniny w wieku od 20 do 60 lat na słabych siedliskach borowych. Gąsienice żerują dwukrotnie – po wylęgu w końcu lata do jesieni, oraz wiosną po przezimowaniu w ściole. Żer wiosenny jest najgroźniejszy – niekiedy morderczy dla życia sosny. Gąsienica w ciągu swego życia potrafi zniszczyć do 1000 igieł na 1 sośnie. Na terenie RDLP Łódź najczęściej pojawiające się gradacje barczatki sosnówki występują w rejonie Gostynina, a na terenie  RDLP Warszawa
w  Puszczy Białej. 

          W prognozie na 2015 rok zagrożenie żerem szkodnika określono na poziomie 600 ha w tym 50 ha w stopniu słabym 25 ha w stopniu średnim oraz 525 ha
w stopniu silnym w tym 400 ha w lasach nadzorowanych.

        Zagrożenie wystąpiło w drzewostanach N-ctwa Wieluń – L-ctwo Niżankowice, Ogroble oraz przyległe powierzchnie LN Starostwa Wieluń oraz Pajęczno. Maksymalna ilość gąsienic na 1 powierzchni podokapowej wyniosła od 91 do 238 szt. w stadium L2/L3 .