Wydawca treści
Podtopienia powierzchni leśnych.
Woda w lesie
Podtopiony drzewostan olszowy.
Podtopiona uprawa świerkowa.
Podtopiony drzewostan dębowy.
Wysoki poziom wody w obniżeniach terenu.
Wysoki poziom wody wymuszający przygotowanie gleby w Placówki Ogińskiego
Podtopiona powierzchnia zrębowa.
Podtopiona uprawa dębowa.
Zalana uprawa sosnowa.
Podtopiony młodnik brzozowy.
Podtopiony drzewostan brzozowy.
Zalewowe oczka wodne w drzewostanie sosnowym.
Podtopiony drzewostan sosnowy.
Czynniki abiotyczne- podtopienia
W okresie ostatnich 5 lat w drzewostanach nasiliły się znaczne szkody spowodowane podniesieniem się poziomu wód gruntowych. Wzrost poziomu wód powoduje okresowe lub coraz częściej trwałe podtopienia powierzchni leśnych.
W znacznej części są to powierzchnie w swojej naturze wilgotne lub bagienne, które w ostatnim 30– leciu znacznie się osuszyły. W miejscach tych pojawiły się drzewostany z naturalnego odnowienia lub zalesienia. Powrót wody, zwłaszcza po okresie zimowym, powoduje rozległe zjawisko podtopień i masowego zamierania upraw, młodników i drzewostanów. W większości przypadków są to gatunki iglaste, chociaż długotrwałe warunki beztlenowe powodują zamieranie również gatunków związanych z siedliskami wilgotnymi, takich jak olsza. Duża skala tego zjawiska występuje na terenie RDLP Warszawa (5400 ha w 2013 r.) w Nadleśnictwach Łochów, Chojnów, Siedlce, Sokołów, Pułtusk i Drewnica. Na terenie RDLP Łódź zjawisko jest znacznie mniejsze i lokalnie dotyczy Nadleśnictw: Przedbórz, Łąck, Piotrków, Skierniewice, Grotniki.
Najnowsze aktualności
Jemioła na dębie
Jemioła na dębie
Jemioła na dębie
Jemioła na dębie - korona drzewa
Jemioła na dębie gałąź
Jemioła
Jemioła pospolita jest gatunkiem rozpowszechnionym w naszym krajobrazie. Spotykamy ją na pojedynczych drzewach, drzewach tworzących aleje, w parkach oraz w drzewostanach.
W Polsce występują trzy podgatunki jemioły pospolitej (Viscum album L.):
- jemioła pospolita typowa (Viscum album ssp. album) – rośnie na drzewach liściastych - najchętniej na lipie, brzozie, topoli, klonie, rzadziej na jesionie, buku, wiązie;
- jemioła pospolita rozpierzchła (V. album ssp. austriacum) – występuje na sosnach, świerku i modrzewiu;
- jemioła pospolita jodłowa (V. album ssp. abietis) – zasiedla tylko jodły.
W ostatnim czasie Zespół Ochrony Lasu w Łodzi potwierdził występowanie jemioły co zaskakujące - na dębie - na terenie Nadleśnictwa Radziwiłłów. Jest to tym ciekawsza obserwacja, gdyż powszechnie uważa się, że jemioła nie występuje na naszych rodzimych dębach.
Na podstawie artykułu „Czy jemioła rośnie na dębach?” Grzegorza Iszkuło (w: Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego vol.69-2021 s. 93-95), można się dowiedzieć, że nie ma niepodważalnego dowodu na występowanie jemioły na dębie w granicach obecnej oraz przedwojennej Polski. Autor w swojej pracy wskazał potwierdzone występowanie jemioły na dębie we Francji oraz Wielkiej Brytanii.
Doniesienia o występowaniu jemioły na dębach występują w wierzeniach celtyckich (w których to napar z niej miał cudowną magiczną moc) oraz w „Panu Tadeuszu”, w którym to Klucznik wypowiada się o Tadeuszu: „Wszystko mu się udało: czy wydrzeć gołębie/ Na wieży, czy jemiołę oberwać na dębie…” (Mickiewicz, 1834). Możemy jednak przypuszczać, że jest to forma metafory czegoś niemal nieosiągalnego do zdobycia.
Warto tutaj wspomnieć również o krewniaku jemioły, a mianowicie gązowniku europejskim (Loranthus europaeus), który występuje zarówno na dębie szypułkowym i bezszypułkowym. Jego występowanie potwierdzone zostało w Słowacji, Ukrainie czy w południowo-zachodnich Niemczech. Warto zwrócić uwagę na główne różnice między gatunkami - u gązownika liście opadają na zimę, owoce są żółte, natomiast jemioła jest zimozielona z białymi owocami.
Jemioła rosnąca na dębie szypułkowym lub bezszypułkowym jest rzadkością, tym bardziej będziemy monitorować stanowisko.
